بررسی میزان انطباق تشخیص بالینی و میکروسکوپی ضایعات پیش بدخیم و بدخیم اپیتلیالی در مخاط دهان

مقدمه: تشخیص زودهنگام ضایعات پیش بدخیم و بدخیم مخاط دهان در بهبود پیش آگهی و طول عمر بیماران نقش قطعی دارد. هدف از این مطالعه بررسی میزان درستی شک بالینی کلینسین به حضور ضایعات پیش بدخیم و بدخیم اپیتلیالی مخاط دهان از طریق تعیین میزان تطابق تشخیص افتراقی بالینی و هیستوپاتولوژیک و بررسی عواملی است که با کمک آنها احتمالاً بتوان میزان عدم انطباق را کاهش داد. روش بررسی: از 650 پرونده موجود در بایگانی بخش پاتولوژی مربوط به سال های 89-1380 پرونده هایی که دارای حداقل یک تشخیص افتراقی بالینی با عنوان لکوپلاکیا، اریترولوکوپلاکیا، اریتروپلاکیا یا اسکواموس سل کارسینوما (scc) بودند و نیز پرونده هایی با تشخیص میکروسکوپی قطعی به عنوان دیسپلازی یا یکی از انواع میکروسکوپی scc وارد مطالعه شدند. سپس با استفاده از روش های آماری توصیفی و آزمون های t-test و fisher exact مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج: میزان تطابق تشخیص های افتراقی به طور معنی داری با افزایش سن بیمار بیشتر شد (047/0p=) ولی با توجه به جنسیت و محل ضایعه تفاوت معنی داری دیده نشد. نتیجه گیری: کلینسین با مشاهده ضایعات مشکوک مخاطی به ویژه در زنان در هر محلی از حفره دهان زمانی که نتواند عامل محرکی برای ضایعه پیدا کند بایستی قویاً به یک ضایعه پیش بدخیم یا بدخیم مظنون شده و از ضایعه بیوپسی تهیه کند.